In dit blog nemen we jullie mee naar Shark Bay, waar we weinig haaien gezien hebben maar wel heel veel dolfijnen!
Door: Graatje Weber
West-Australië is welbekend om zijn dorre, uitgestrekte landschappen met turquoise water op de plekken waar de Outback woestijn de Indische Oceaan ontmoet. In april bezochten wij Shark Bay en ontdekten we een absolute parel wat betreft natuurlijk schoon. In dit blog nemen we jullie mee naar de mooiste momenten die we beleefden in Shark Bay!
Shark Bay? Nog nooit van geheurd
De naam Shark Bay deed bij ons geen belletjes rinkelen toen we naar Australië gingen. Nog nooit van gehoord. Tijdens onze vlucht van Perth naar Carnarvon tikte Juliette me aan. We keken naar beneden uit het vliegtuigraampje en we zagen een abnormale blauwe zee met tal van eilandjes en witte stranden. Wauw! Dat zag er héél gaaf uit! We hadden geen benul wat het precies voor een plek was. Na enkele dagen ringelde het belletje en begrepen we dat we naar Shark Bay hadden zitten kijken vanuit het vliegtuig. De interesse was gewekt. Shark Bay moesten we maar eens van dichtbij gaan bekijken.
We vertrokken voor vier dagen vanuit Carnarvon naar Shark Bay. Het was een nette 3,5 uur met de auto. Onderweg was er niets te vinden behalve één tankstationnetje. In Australische termen is dit een peulenschil. Sterker nog: Denham, het stadje in Shark Bay, was het eerste teken van beschaving in zuidelijke richting als je vanuit Carnarvon vertrok. Als we dit vergelijken met Nederland zouden we van Groningen tot Maastricht rijden en niets tegen komen behalve dorre woestijn, en dat ene tankstation.
Eine Bliksem Sunset
Aangekomen bij Monkey Mia, het uiterste puntje van de bewoonde wereld in het gigantische Shark Bay schiereiland, stond de zon al laag aan de hemel. Er was nog net genoeg tijd om zonsondergang mee te pakken bij de Little Lagoon. Vroeger was de Little Lagoon een getijde poel en heeft zich tot een haast perfecte cirkel gevormd. De lagune is een geweldige plek om pootje te baden en te snorkelen omwille van alle dieren die er leven. Bij aankomst stond er echter wel direct een bord prominent in ons zicht dat het iets minder relaxt maakt. Stonefish. Dit is een ontzettend lelijke vis die er identiek uitziet als een steen. De vis is enorm lastig om te zien, maar heeft enkele hele giftige pinnen die omhoog steken. De steenvis word beschouwd als een van de meest giftige vissen ter wereld. Als je hier per ongeluk op stapt heb je een serieus probleem.
We keken de zonsondergang van het strand. De warme lucht veroorzaakte een felle onweersbui enkele kilometers van de Little Lagoon. De angstaanjagende wolk konden we goed zien. Op het moment dat de zon onder de horizon ging lichtte de duistere wolk plotseling helemaal op en kleurde oranje. Soms flitste er nog een bliksem. Een erg bijzondere zonsondergang.
Wakker mit Kangoeroes in de Tuin
De wekker ging vroeg want er werden om 08.00 dolfijnen gevoerd op het strand van Monkey Mia. Bij het openen van de deur werden we verrast door kangoeroes die naast onze deur aan het grazen waren. Dit was de eerste keer dat we kangoeroes van zo dichtbij zagen. Ze zien er schattig uit, maar we hebben ons laten vertellen dat dat bedrog is. Je wilt geen boze kangoeroe op je dak hebben. Voorzichtig liepen we langs om naar de kleine pier te lopen die aan het strand lag. Dit was hooguit honderd meter lopen vanuit de voordeur.
De pier gaf een goed beeld van wat we konden verwachten in Shark Bay. Er was wel iets te zien van élke hoek van het kleine piertje. Een aantal zeeschildpadden, scholen van vissen, en dolfijnen. Het krioelde van 't leven. We hadden een verwachting over dieren die we hier zouden gaan zien, maar dat het zó snel ging en zó veel was ging onze verwachtingen te boven. We waren amper een uurtje wakker en hadden nu al geweldige dingen gezien.
Dolfijnen Voore
Dan even een commercieel stukje. De mensen van Monkey Mia zijn natuurlijk ook niet van gisteren. Een familie dolfijnen noemt het strand van het resort hun thuis en komen elke dag langs. Medewerkers van het resort voeren de wilde dolfijnen en bezoekers kunnen dit bekijken en zelf wat voeren terwijl er informatie over de dieren wordt gegeven. Uiteraard tegen een (veel te duur) prijsje. Zeker honderd mensen stonden plotseling om 08.00 bij de pier. Wij hadden niet betaald, maar stonden er wel. We kregen de hele show mee en keken hoe de dolfijnen als financiële melkkoe gebruikt werden. Tja, je hoeft maar wat te bedenken. Wij keken wel toe van de kant en zagen het allemaal gebeuren zonder dat we ervoor betaald hadden. Prima.
The Big Lagoon
Waar een Little Lagoon is, moet een Big Lagoon in de buurt zijn. Die stond vandaag op 't programma. De Big Lagoon is een behoorlijk grote zeearm in het Francois Peron National Park. De Big Lagoon staat bekend om zijn kleurrijken landschappen die zowel onderwater als bovenwater erg mooi moeten zijn. Een hobbelige zandweg bracht ons tot de Big Lagoon. Het was zó warm buiten dat we snel moesten lopen om niet onze blote voeten te branden in het rode zand. Omkleden deden we in een overdekt strandhutje waar schaduw op de grond zorgde voor de mogelijkheid om te kunnen staan. Vanaf hier was het gelukkig niet ver tot het water. Even afkoelen.
Weetje: de Big Lagoon kent één van de grootste velden van zeegras ter wereld. Dit is een cruciale bron van voedsel voor een aantal zeedieren zoals dugongs (zeekoeien) en zeeschildpadden. Deze zijn veel te spotten in de Big Lagoon. We zagen kort een schildpad, maar de zeekoe liet zich niet zien.
Na een verfrissende duik wilden we de mooie kleuren van het landschap eens van boven bekijken. Via de drone dan wel. We hoefden niet hoog te vliegen om te realiseren dat we in een schilderij waren. De rode kleur van de grond stak sterk af tegen het helderblauwe water. De Big Lagoon is vrij ondiep en kent her en der wat plekjes die net iets dieper zijn. Dit zorgt voor een mooie tekening van lichtere en donkerdere kleuren in het water. Het levert prachtige foto's op!
Weetje: de typische rode kleur van het zand in Australië komt door het hoge ijzergehalte in de aarde. Oxidatie, een soort van roesten, geeft de bodem deze felle rode kleur. Deze kleur grond is kenmerkend voor Australië en is in bijna het hele land te vinden.
Chillen mit de Dolfijnen
In de namiddag waren we terug op het resort bij Monkey Mia. We besloten nog even naar het strand te gaan en je kunt al raden wie hetzelfde idee had(den): de dolfijnen! Er waren slechts een paar andere strandgasten te bekennen. Géén commerciële bedoeling deze keer. De dolfijnen familie trok baantjes langs het strand. Toen we in het water waren zwommen ze langs ons en konden we ze aanraken. Bizar. Dit waren wilde dolfijnen. Ik kan me herinneren dat mijn zusje dit ooit deed in Florida en dat was, zover ik herinner, niet erg goedkoop om te doen. Hier zwemmen de wilde dieren 'gewoon' langs je zonder dat je er verder iets voor hoeft te doen. Bijzonder om dit mee te maken. Monkey Mia stond vanaf dit moment in onze top tien van meest speciale accommodaties die we ooit gehad hebben.
Ein Zee, uhh Strand Van Sjelpen
We willen graag nog even schrijven over nog een andere bijzondere plek die we bezochten in Shark Bay. Dat was Shell Beach. Dit uitgestrekte strand in het zuiden van Shark Bay is een erg zeldzaam strand. Er zijn slechts twee van dit soort stranden in de wereld, waarvan Shell Beach er een is. Zoals de naam al verklapt bestaat dit strand niet uit zand, maar uit schelpen. Zover als je kunt kijken bestaat de grond alleen maar uit schelpen. Meters dik, kilometers lang, honderden meters breed. Het gekke is dat de miljarden schelpjes afkomstig zijn van slechts één soort schelpdier, de Fragum erugatum.
Weetje: vroeger werden de schelpen van het strand gebruikt om huisjes van te bouwen. Tegenwoordig gebeurd dit vrijwel niet meer. In Denham is een restaurant, The Old Pearler, dat volledig gebouwd is van deze schelpen.
Shell Beach is ongeveer 120 kilometer in lengte en reikt tot tien meter diep. De helderwitte schelpen geven het strand een hele lichte uitstraling en hebben een mooi contrast met het turquoise water. Anno 2024 maakt Shell Beach deel uit van het UNESCO World Heritage. Het klinkt een beetje raar, maar het strand groeit nog steeds. De schelpen blijven zich ophopen en gedijen goed in het warme, ondiepe water van Shark Bay. Onze mening? Prachtig strand, maar het was zó warm en het water was zó zout dat we niet heel lang zijn gebleven. De witte omgeving reflecteert zonlicht waardoor het nóg heter wordt dan dat het al is. Na een uurtje gingen we naar de auto waar we de airco opzochten.
Nederlanders Woore De Eerste
Laten we even een slordige vierhonderd jaar terug de tijd in gaan. Het jaar is 1616 en Nederlandse zeevaarder Dirk Hartog bereikt, weliswaar per ongeluk, als eerste Europeaan West-Australië. Met zijn schip De Eendracht kwam hij aan land bij Shark Bay. De precieze plek van zijn landing was een eilandje in Shark Bay dat tegenwoordig Dirk Hartog Island heet. 'Onze' Dirk liet een tinnen bord achter op het eiland waar details van zijn aankomst graveerde. Dit staat nu bekend als Cape Inscription en is het oudste Europese artefact dat ooit in Australië gevonden is.
Hoewel Nederlanders in deze periode maar al te graag op zoek waren naar nieuwe gebieden om te koloniseren zag de VOC er geen heil in. Shark Bay was toen, net als nu, erg heet en niet bepaald vruchtbaar. De Nederlanders bestempelden het gebied als ongeschikt voor nederzettingen. Tijdens onze snorkel trip zetten wij voet op Dirk Hartog Island. We bedachten ons hoelang we in het vliegtuig gezeten hadden. We bedachten ons hoe ontzettend ver weg van Nederland we waren. En toen bedachten we ons dat Dirk Hartog en zijn bemanning hier naartoe is gekomen in een houten schip van slechts 35 meter lengte. Dat klinkt als een groot schip, maar dat valt best wel mee als je de golven van de Indische Oceaan hebt gezien. Dappere mannen moeten het zijn geweest.
Alles Aafgevinkt Tiedes 't Snorkelen
Op onze laatste dag in Shark Bay gingen we mee met een marine safari. Met een klein groepje vertrokken we vanuit Denham om naar de buitenkant van Shark Bay te gaan. De dagtrip bracht ons langs interessante plekjes, maar de missie was om The Big Five van het snorkelen te spotten: dugongs, dolfijnen, zeeschildpadden, haaien en roggen. De kapitein nam ons eerst mee naar het verste punt van de safari. Onderweg zwommen enkele keren dolfijnen langs en we konden ook de dugong (zeekoe) al afstrepen. Dit was een plek genaamd Steep Point, het meest westelijke puntje vasteland van Australië. Op dit punt klapte enorme golven van de oceaan tegen de hoge kliffen aan. De kapitein vroeg of er Nederlanders aan boord waren, want er waren veel Nederlandse schepen vergaan op deze plek. De rots heeft een figuur van een schreeuwende persoon. De locals noemen het ook wel de 'screaming Dutchman'. Zie jij de schreeuwende Hollander?
Tijdens onze eerste sessie snorkelen was het direct prijs. Prachtige paarse velden koraal kleurden de zeebodem. Overal zwommen kleine visjes met allerlei vormen en kleuren. We hebben hele mooie foto's van de onderwaterwereld in Shark Bay, dus we gaan even wat kortere teksten schrijven en meer foto's kijken. Laten we beginnen met die mooie paarse velden koraal, gevolgd door een foto van een hele grote kegelslak (Conus geographus). Die ziet er op de foto misschien niet zo indrukwekkend uit, maar deze slak was zeker dertig centimeter in lengte.
Niet veel later kwam de Rietzeeslang (Hydrophis elegans) op ons pad. In Shark Bay is dit een veelvoorkomende slangensoort. Deze zeeslang wordt tot 2,5 meter in lengte en is extreem giftig. Gelukkig zijn ze vrij schuw en niet snel agressief. Graatje besloot er achteraan te zwemmen om wat foto's te nemen.
Weetje: zeeslangen brengen hun hele leven in het water door en kunnen goed zwemmen door een afgeplatte staart die als vin fungeert. Net zoals alle reptielen hebben zeeslangen longen en moeten ze naar het oppervlakte om adem te halen. Vrijwel alle soorten zeeslangen zijn extreem giftig en behoren tot de giftigste slangen in de wereld. Het gif van deze slangen in sterker dan dat van een cobra. Ze voeden zich met vissen en schaaldieren, niet met mensen. Pfieuw.
Even later zwom ook de pijlstaartrog voorbij. Door veel mensen beschouwd als een vriendelijke vis, maar ook dit zeedier is erg giftig. De beroemde Australische crocodile hunter Steve Irwin werd door een pijlstaartrog gestoken en overleed.
We gingen verder naar een nieuwe plek om te snorkelen. Hier zwommen we langs een vriendelijke zeeschildpad, meer pijlstaartroggen en meer kleurrijke riffen van koraal. Wat een geweldige plek is Shark Bay. We hadden bijna alles van The Big Five afgevinkt. Alleen de haaien nog. Wat zou een trip naar Shark Bay zijn zonder haaien gezien te hebben.
Haai, Manta én Wedgefish
De haaien in Australië zijn geen grapje. We gingen daarom veilig vanuit de boot op zoek naar haaien. Die verscholen zich in de velden zeegras om verrassend een potentiële prooi aan te kunnen vallen. Er mocht gevlogen worden met de drone. Er is geen betere manier om ondiep water te scannen als vanuit de lucht. Het duurde niet langs tot er een flinke Tijgerhaai (Galeocerdo cuvier) in de buurt gespot werd.
Weetje: Tijgerhaaien zijn erg krachtige haaien en danken hun naam aan de donkere verticale strepen op hun lichaam, als een tijger. Ze eten bijna alles en worden tot vijf meter in lengte. Gewicht? Tot 635 kilogram en zo snel als een speer in het water. Het voelde plotseling vreemd dat we relaxt aan het snorkelen waren in hetzelfde water als deze tijgerhaai.
Het geluk was nog niet op. Kort na de tijgerhaai maakten we ook kennis met een Reuzenmanta (Mobula birostris). In onze beleving is dit een rog, maar dan gewoon heel erg groot. Vanuit de luchtfoto's van de drone is goed te zien hoe enorm deze vis is ten opzichte van de boot.
Weetje: Reuzenmanta's kunnen tot wel zeven meter spanwijdte bereiken en drie ton wegen! Gelukkig zijn ze minder gevaarlijk dan haaien, want ze voeden zich met plankton en kleine kreeftjes die ze uit het water filteren. De manta's hebben grote hersenen en vertonen social gedrag met elkaar en tonen ook interactie met duikers. Helaas zijn Reuzenmanta's een bedreigde diersoort. Het tropische water van West-Australië is een van de bekendste plekken om Reuzenmanta's te zien.
Het werd een bijzondere dag. Alles was afgevinkt. Het snorkelen, Dirk Hartog Island, Steep Point, The Big Five. Tijd om terug naar Denham te keren, totdat de kapitein plotseling erg enthousiast werd. Er gebeurde iets spannends. Hij had een zogenaamde 'Wedgefish' gespot. Wij hadden geen idee wat voor een vis dat was, maar de kapitein en bemanning waren serieus. De Wedgefish heet ook de de giant guitarfish (Rhynchobatus djiddensis). Een gitaarvis? De kapitein begon uitleg te geven.
Deze vis was een uiterste zeldzame vis die erg groot was voor zijn soort, ongeveer drie meter. Het is een soort kruising tussen een rog en een haai. Ze zijn langwerping en hebben een brede driehoekige kop. Ze staan op de lijst van ernstig bedreigde diersoorten. Om die reden was de bemanning erg serieus bij het zien van deze vis. Er werd een boekje gepakt om notities op te schrijven. Er werd geprobeerd in kaart te brengen hoevaak deze zeldzame vis gespot werd om de bepalen of de populatie in Shark Bay groeit of krimpt. Een bijzonder moment om deze prachtige dag af te sluiten. Terug naar Denham!
Bye Bye Shark Bay
Dat was onze trip in Shark Bay. Na de snorkel safari werd de auto gestart om weer 3,5 uur in noordelijke richting naar Carnarvon te karren. We stopten voor de zekerheid toch maar even bij dat ene tankstation. Na deze dagen waren we zelf een klein beetje overweldigt van alles wat we gezien hadden. Niet alleen het schitterende landschap en mooie stranden, maar vooral van alle dieren die we gezien hebben. Sommige van een veilige afstand, maar veel ook van dichtbij. We begonnen bij kangoeroes naast de deur in de ochtend en eindigden met een erg zeldzame vis die met ernstig bedreigd is met uitsterven. Dolfijnen zwommen langs ons heen en wij, Graatje dan, zwom langs een giftige zeeslang. De schildpadden, zeeslakken, roggen, haaien, zeekoeien en manta's hebben ook nog hun plek in onze ervaringen van de tijd in Shark Bay. Het is haast beschamend dat wij nog nooit van deze plek gehoord hadden. Voor iedereen die dit blog heeft gelezen: je hebt van Shark Bay gehoord en hebt een nieuwe bestemming om aan je bucketlist toe te voegen.
Beyond Travels
Ook op de mooiste locaties komen tijdens je volgende avontuur? Wij hebben alle gave locaties gebundeld in interactieve kaarten op Google Maps. Gemakkelijker wordt het niet om te navigeren naar de allermooiste plekjes! Alles is met de hand geplaatst en gebaseerd op onze eigen ervaringen en avonturen. Kijk snel of jouw bestemming al op onze website staat.
Instagram: Follow the adventure here.
Youtube: Watch our travel videos here.
Facebook: Be part of us here.
Get in touch: Send us an email.